ಒಂದು ದಿನ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಬೇಟೆಯಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಹುಲಿಯೊಂದು ಹಸುವನ್ನು ನೋಡಿತು. ಆ ಹಸು ಶಾಂತವಾಗಿ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಮೇಯುತ್ತಿದೆ. ಆ ಹಸುವನ್ನು ನೋಡಿದ ಹುಲಿ ಬಾಯಿ ಬಿತ್ತು. ಇವತ್ತು ಊಟ ಚೆನ್ನಾಗಿರುತ್ತೆ ಅಂತ ಹಸುಗೂಸು ಖಚಿತ. ಹಸು ತನ್ನ ಪಂಜವನ್ನು ಎಸೆಯಲು ಸಿದ್ಧವಾಗುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ಹಸು ನೋಡಿತು. “ಹುಲಿ ನಿರೀಕ್ಷಿಸಿ, ನಿರೀಕ್ಷಿಸಿ!” ಅವಳು ಜೋರಾಗಿ ಕೂಗಿದಳು. ಹುಲಿ ನಾಪತ್ತೆಯಾಗಿದೆ. ಇದುವರೆಗೆ ಯಾವ ಪ್ರಾಣಿಯೂ ಹುಲಿಯನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸುವಂತೆ ಕೇಳಿಲ್ಲ. ಪ್ರಾಣಿಗಳು ಹೆದರುತ್ತವೆ, ಓಡುತ್ತವೆ, ಬೇಟೆಯಾಡುತ್ತವೆ ಎಂದು ಹುಲಿಗೆ ತಿಳಿದಿದೆ. ಆದರೆ ಹೀಗೆ ನಿಲ್ಲಿಸಲು? ಇದು ಹೊಸ ವಿಷಯ. ಏನಾಗುತ್ತಿದೆ ಎಂದು ತಿಳಿಯಲು ಹುಲಿ ನಿಂತಿತು. “ಕೇಳಲು ನಿಲ್ಲಿಸಿದ್ದಕ್ಕಾಗಿ ಧನ್ಯವಾದಗಳು. ನಿಮಗೆ ತೊಂದರೆ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಕ್ಕಾಗಿ ಕ್ಷಮಿಸಿ.” ಹಸು ಹೇಳಿದರು. “ಏನಾಗಿದೆ ಹೇಳು” ಎಂದಿತು ಹುಲಿ.
“ನನ್ನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕರುವಿದೆ. ನಾನು ಆ ಕರುವಿಗೆ ಮುಂಜಾನೆ ಹಾಲುಣಿಸುತ್ತೇನೆ, ಈ ಕಾಡಿಗೆ ಬಂದು ದಿನವಿಡೀ ಮೇಯಿಸುತ್ತೇನೆ. ನಾನು ಸಂಜೆ ಹಿಂತಿರುಗಿ ಕರುವನ್ನು ಪೋಷಿಸುತ್ತೇನೆ. ನಾನು ಕರುವಿನೊಂದಿಗೆ ಸಂಜೆ ಹಿಂತಿರುಗಿ ಹಾಲು ಕೊಡುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ಹೇಳಿದೆ. ನೀನು ಈಗ ಹೋಗದಿದ್ದರೆ ನನ್ನ ಕರುವಿಗೆ ಹಾಲು ಬರುವುದಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ಮಗು ತನ್ನ ಜೀವನದುದ್ದಕ್ಕೂ ತಾಯಿಗೆ ಏನಾಯಿತು ಎಂದು ಆಶ್ಚರ್ಯ ಪಡುತ್ತಿದೆ. ಒಂದು ಹೊತ್ತಿನ ಊಟ ಬಿಟ್ಟರೆ ನಾನು ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ಕರುವಿಗೆ ಶುಶ್ರೂಷೆ ಮಾಡಿ ನಡೆದದ್ದನ್ನೆಲ್ಲ ಹೇಳಿ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಮತ್ತೆ ಬರುತ್ತೇನೆ. ದಯವಿಟ್ಟು ಸಹಾಯ ಮಾಡಿ!” ಎಂದು ಹಸು ಕೇಳಿತು. ಹುಲಿ ನಗತೊಡಗಿತು. “ಚೆನ್ನಾಗಿ ಹೇಳಿದ ಕಥೆ. ನನ್ನಿಂದ ದೂರವಾಗಲು?” ಅವಳು ಹೇಳಿದಳು. “ಇಲ್ಲ, ನಾನು ಬೇಗ ಬರುತ್ತೇನೆ, ನನ್ನನ್ನು ನಂಬು” ಎಂದು ಹಸು ಹೇಳಿತು. ಹುಲಿಗೆ ಹಸುವನ್ನು ನಂಬಬೇಕೋ ಬೇಡವೋ ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ. ಆಲೋಚಿಸಿದರೆ ಗೋವಿನ ಮಾತಿನಲ್ಲಿ ಸಾಕಷ್ಟು ಸತ್ಯವಿದೆ. ಆದರೆ ಅಂತಹ ಕಥೆಯನ್ನು ಯಾರು ನಂಬುತ್ತಾರೆ? ಒಮ್ಮೆ ಹುಲಿಯಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡವರು ಮತ್ತೆ ಹುಲಿಯ ಗುಹೆಗೆ ಹೋಗುತ್ತಾರಾ? ಇದು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಸಾಧ್ಯವೇ? ಅದೇನೇ ಇರಲಿ, ಹಸುವಿನ ಬುದ್ದಿವಂತಿಕೆಯನ್ನು ಮೆಚ್ಚಲೇ ಬೇಕು. ಇನ್ನಾದರೂ ಆಹಾರ ಹುಡುಕಿ ಹಸುವನ್ನು ಬಿಡೋಣ ಎಂದು ಹುಲಿ ನಿರ್ಧರಿಸಿತು. ಹಸು ಮತ್ತೆ ಹಿಂತಿರುಗುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ತಿಳಿದ ಅವಳು ಹಸುವಿಗೆ “ಸರಿ, ಹೋಗು, ನಾಳೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ನಾನು ನಿನಗಾಗಿ ಇಲ್ಲಿ ಕಾಯುತ್ತೇನೆ” ಎಂದು ಹೇಳಿದಳು. ಹಸುವಿನ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಸಂತೋಷ ಮತ್ತು ಆಶ್ಚರ್ಯ ಎರಡೂ ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು. ಹಸು, “ನಾನು ಖಂಡಿತ ಬರುತ್ತೇನೆ, ನನ್ನನ್ನು ನಂಬುತ್ತೇನೆ” ಎಂದು ಹೇಳಿ ಮನೆಗೆ ಹೊರಟಿತು.
ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಕರುವಿಗೆ ಹಾಲು ಕೊಟ್ಟು ನಡೆದ ಸಂಗತಿಯನ್ನು ತಿಳಿಸಿದಳು. ತಾಯಿ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಪರವಾಗಿಲ್ಲ, ಎಲ್ಲರೂ ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ, ಒಳ್ಳೆಯವರಾಗಿರಬೇಕು ಎಂದು ಕರುವಿಗೆ ಧೈರ್ಯ ಹೇಳಿದರು. ಊರಿನಲ್ಲಿರುವ ತನ್ನ ಬಂಧು ಮಿತ್ರರಿಗೆ ನಡೆದ ಸಂಗತಿಯನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಾ, ‘ನನ್ನ ಗೈರುಹಾಜರಿಯಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಕರುವನ್ನು ನಿನ್ನ ಮಗುವಾಗಿ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಿ’ ಎಂದು ಕೇಳಿದಳು. ಉಳಿದ ಹಸುಗಳೆಲ್ಲ ಸೇರಿ ಈ ಹಸು ಹಿಂದೆ ಹೋಗದಂತೆ ತಡೆಯಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದವು. “ನೀವು ಹುಲಿಯಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡು ಹಿಂತಿರುಗಿದರೆ ಏನು? ಇದು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಅರ್ಥವಾಗಿದೆಯೇ? ” ಅವರು ತುಂಬಾ ಹೇಳಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದರು. ಆದರೆ ನಮ್ಮ ಹಸು “ಇಲ್ಲ ಮಾತು ಕೊಟ್ಟೆ, ನನ್ನ ಕರುವಿಗೆ ಹಾಲು ಕೊಟ್ಟೆ, ಬೆಳ್ಳಗಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಹಿಂತಿರುಗುವ ಭರವಸೆ ಕೊಟ್ಟೆ” ಎಂದಿತು. ಮುಂಜಾನೆಯೇ ಕರುವನ್ನು ಅಗಲಿದ ಹಸು ಸಾಕಷ್ಟು ಅಳುತ್ತಿತ್ತು. ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಯೋಚಿಸಿ ಎಂದು ಬಂಧು ಮಿತ್ರರು ಹೇಳಿದರೂ ಕೊಟ್ಟ ಮಾತನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಹಸು ಕಾಡಿಗೆ ಹೋಯಿತು. ಆದರೆ ಮನಸ್ಸು ಭಾರವಾಗಿದೆ. ಅವನು ಬಹಳ ಭಯದಿಂದ ಕಾಡನ್ನು ತಲುಪಿದನು. ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಹುಲಿಗೆ ಹಸು ಸಿಗುತ್ತದೆ ಎಂಬ ನಂಬಿಕೆ ಇಲ್ಲ! ಯಾಕೆ ಎಂಬ ಕುತೂಹಲ ಇನ್ನೂ. ಹಸು ಬರುತ್ತದೋ ಇಲ್ಲವೋ ಎಂಬ ಕುತೂಹಲ. ಆದ್ದರಿಂದ, ನಿಗದಿತ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಅವಳು ಹಸುವನ್ನು ಭೇಟಿಯಾದ ಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ಹಿಂತಿರುಗಿದಳು. ಅಲ್ಲಿ ಒಂದು ಹಸುವನ್ನು ನೋಡಿ ನನಗೆ ತುಂಬಾ ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಯಿತು. “ನೀವು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಬರಲು ಬಯಸುವುದಿಲ್ಲ! ನಿನ್ನ ಕರುವಿಗೆ ಹೇಳಿದ್ದೀಯಾ?” ಅವಳು ಕೇಳಿದಳು. ಹಸು, ತನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣೀರಿನೊಂದಿಗೆ ಧೈರ್ಯದಿಂದ ಉತ್ತರಿಸಿತು, “ನಿಮ್ಮ ಸಹಾಯಕ್ಕಾಗಿ ತುಂಬಾ ಧನ್ಯವಾದಗಳು – ನಾನು ಕರುವನ್ನು ಸಾಕಿ, ಏನಾಯಿತು ಎಂದು ಅವಳಿಗೆ ಹೇಳಿದೆ ಮತ್ತು ನನ್ನ ರಜೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡೆ.” “ಮತ್ತು ನಾನು ನಿನ್ನನ್ನು ತಿಂದರೆ, ನಿನ್ನ ಕರುವಿಗೆ ಯಾರು ಹಾಲು ಕೊಡುತ್ತಾರೆ?” ಎಂದು ಹುಲಿ ಕೇಳಿತು. ಬಂಧು ಮಿತ್ರರ ಋಣ ತೀರಿಸಲು ಬಂದಿದ್ದೇನೆ’ ಎಂದು ಹಸು ಹೇಳಿತು. “ಮತ್ತು ನೀವು ಅವರಿಗೆ ಏನು ಹೇಳಿದ್ದೀರಿ?” ಹುಲಿ ಹೇಳಿದರು. “ನಿಜ,” ಹಸು ಹೇಳಿದರು. “ಅವರು ನಿನ್ನನ್ನು ತಡೆಯಲಿಲ್ಲವೇ? ಹೋಗಬೇಡ ಎಂದು ಹೇಳಲಿಲ್ಲವೇ?” ಹುಲಿ ಆಶ್ಚರ್ಯದಿಂದ ಕೇಳಿತು. ಆದರೆ ಅವರು ಹೇಳಿದರು, ನಾನು ನನ್ನ ಮಾತನ್ನು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ. ಅದಕ್ಕೇ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಸರ್ದಿ ಹೇಳಲು ಬಂದೆ” ಎಂದಿತು ಹಸು. ಹುಲಿಗೆ ಹಸುವಿನ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕತೆ ಇಷ್ಟವಾಯಿತು. “ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ನಾನು ನಿಮ್ಮಂತಹ ಪ್ರಾಣಿಯನ್ನು ಭೇಟಿ ಮಾಡಿಲ್ಲ. ನಿಮ್ಮಂತೆ ನಾನು ನನ್ನ ಮಾತನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತೇನೆ. ನಿನ್ನಂತಹ ಒಳ್ಳೆಯ ಹಸುವನ್ನು ನಾನು ತಿನ್ನಲಾರೆ. ನೀವು ಈ ಕಾಡಿಗೆ ಭಯವಿಲ್ಲದೆ ಬಂದು ಹೋಗಬಹುದು” ಎಂದು ಹೇಳಿ ಹಸು ಏನೂ ಮಾಡದೆ ಹೊರಟು ಹೋಯಿತು. ಹಸುವಿನ ನೋವು, ಅಳು, ಮನಸ್ಸಿನ ಭಾರ ಎಲ್ಲವೂ ಕಡಿಮೆಯಾಯಿತು. ಆ ದಿನ ಹುಲ್ಲು ಮೇಯದೆ ಓಡಿ ಮನೆಗೆ ಹಿಂತಿರುಗಿ ಕರುವನ್ನು ಬಲವಾಗಿ ಹಿಂಡಿದಳು. ನಾವು ಸತ್ಯವನ್ನು ಹೇಳಿದರೆ ಮತ್ತು ಪ್ರಾಮಾಣಿಕರಾಗಿದ್ದರೆ, ನಾವು ದೊಡ್ಡ ಅಡೆತಡೆಗಳನ್ನು ಸಹ ಧೈರ್ಯದಿಂದ ಎದುರಿಸಬಹುದು.