ಒಂದು ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ಮುಗ್ಧ ಬ್ರಾಹ್ಮಣನಿದ್ದ. ಬ್ರಾಹ್ಮಣನು ತನ್ನ ಮನೆಗೆ ಬಲಿಗಾಗಿ ಒಂದು ಮೇಕೆಯನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಮೂವರು ಕಳ್ಳರು ಅವನನ್ನು ನೋಡಿದರು. ಹೇಗಾದರೂ ಮಾಡಿ ಆ ಮೇಕೆಯನ್ನು ಪಡೆಯಬೇಕೆಂದು ಅವರು ಬಯಸಿದ್ದರು. ಮೂವರೂ ಸೇರಿ ಒಂದು ಯೋಜನೆ ರೂಪಿಸುತ್ತಾರೆ. ಆ ಬ್ರಾಹ್ಮಣನ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣದೆ ಮೂವರೂ ಮೂರು ಕಡೆ ಹೋದರು. ಮೊದಲ ಕಳ್ಳನು ಬ್ರಹ್ಮನು ತನ್ನ ಕಡೆಗೆ ಬರುವುದನ್ನು ನೋಡಿ ಅವನನ್ನು ಎದುರಿಸಿದನು. ಬಂದು, “ಬ್ರಹ್ಮ ಈ ನಾಯಿಯನ್ನು ಎಲ್ಲಿಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾನೆ?” ಎಂದು ಕೇಳಿದನು.ಗಾಯದಿಂದ ಕೋಪಗೊಂಡ ಬ್ರಹ್ಮನು, “ಮೂರ್ಖ! ಅದು ನಾಯಿಯಲ್ಲ, ಮೇಕೆ” ಎಂದು ಉತ್ತರಿಸಿದರು. “ಆಡು, ನಾಯಿ ಹಿಡಿದು ಏನು ಪ್ರಯೋಜನ?” ಎಂದು ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಸಾಗಿದರು. ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರ ಕ್ರಮಿಸಿದ ನಂತರ, ಬ್ರಹ್ಮನು ಇಬ್ಬರು ದರೋಡೆಕೋರರನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗಿ ಅವನಿಗೆ ನಮಸ್ಕರಿಸಿದನು. “ಓ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ! ನೀವು ನಾಯಿಯನ್ನು ಏಕೆ ಹೊತ್ತಿದ್ದೀರಿ? ” ಅವನು ಕೇಳಿದ. ಬ್ರಹ್ಮನಿಗೆ ಬಹಳ ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಯಿತು. ಅವನು ಮೇಕೆಯನ್ನು ತನ್ನ ಹೆಗಲಿಂದ ಕೆಳಗಿಳಿಸಿ ಆರೈಕೆ ಮಾಡಿದನು. “ಇದು ನಾಯಿಯಲ್ಲ, ಮೇಕೆ. ಈ ಎರಡು ನಾಯಿಗಳು ಏನು ಮಾಡುತ್ತಿವೆ? ಅವರು ಭಾವಿಸಿದ್ದರು. ಬಹಳ ಹೊತ್ತು ಯೋಚಿಸಿದ ಮೇಕೆಯನ್ನು ಹೆಗಲ ಮೇಲೆ ಹೊತ್ತುಕೊಂಡು ತನ್ನ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆಯತೊಡಗಿದ. ಸ್ವಲ್ಪ ಮುಂದೆ ನಡೆದ ನಂತರ ಮೂರನೇ ಕಳ್ಳನನ್ನು ಭೇಟಿಯಾದನು. ಕಿಡಿಗೇಡಿತನ! ನೀವು ಈ ದರಿದ್ರ ನಾಯಿಯನ್ನು ಏಕೆ ಹೊತ್ತಿದ್ದೀರಿ? ನೀವು ಅಪವಿತ್ರರಾಗಿದ್ದೀರಿ! ” ಕಳ್ಳ ಹೇಳಿದ. ಇಷ್ಟು ಜನ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರೆ ಅದು ಮೇಕೆ ಅಲ್ಲ ನಾಯಿಯೇ ಇರಬೇಕು ಎಂದು ಯೋಚಿಸಿದ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ತಕ್ಷಣ ಆ ಮೇಕೆಯನ್ನು ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ಎಸೆದು ಶುದ್ದಿ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಲು ಮನೆಯತ್ತ ಓಡಿದ. ಮೂವರು ಕಳ್ಳರು ನಗುತ್ತಾ ಮೇಕೆಯನ್ನು ತಮ್ಮ ವಶಕ್ಕೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡರು.
